Cinderella
Dear friends we surely all agree
Goldie Pinklesweet
Goldilocks and the three bears
Jack and the beanstalk
Little Red Riding Hood and the Wolf
Snow White and the seven dwarfs
Television
The Crocodile
The dentist and the crocodile
The Pig
The three little pigs
Dit sprookje, vreemd en eigenaardig
Is eigenlijk een boek niet waardig
Ik hoop dat ouders bovendien
Na lezing toch wel in gaan zien
Dat wie acteert in dit verhaal
Heel onbeschaamd is en brutaal
Dat meisje met dat gouden haar
Moet worden vastgezet, echt waar
Want stel je hebt iets klaargemaakt
En daarvan nog niets aangeraakt
Een hete pap met havermout
En koffie waar je zo van houdt
Misschien wat toast met marmelade
’t Bestek uit de speciale lade
Voor pa en jou heel mooi gedekt
En ook voor zoonlief, dus perfect
Als pa dan vloekt uit ergernis
Waarom die pap zo heet nog is
Stelt hij een rondje voor, op straat
Totdat het eten beter gaat
Een wandeling is, vindt de man
Iets waar je niet goed zonder kan
Je wordt vanzelf een goede eter
Ook is het voor de stoelgang beter
Kortom als manlief zoiets vindt
Sla je ‘t als vrouw niet in de wind
Want is een man net uit zijn nest
Dan is ’t ie zelden op zijn best
En als je net de straat op bent
Komt dan dat meisje aangerend
Dat luizig kind met gouden haar
Is uit op al die etenswaar
Ze ziet op tafel al een nap
Met hete havermoutse pap
Zo ongeduldig is dat kind
Dat zij al staande vast begint
Hoe voelt zoiets, dat vraag ik jou
Als kookster en als nijvere vrouw
Daar schrokt zo’n delinquente trien
De pap naar binnen ongezien
Maar wacht het ergste moet nog komen
’t Is erger dan je ergste dromen
Als echte huisvrouw trots en fier
Verzamelde je met plezier
Van allerlei, de mooiste dingen
Zelfs engeltjes die kunnen zingen
Veel meubilair van Chippendale
Geveild betaal je nooit te veel
Maar heus je allergrootste schat
Die heel wat waard is, wist je dat
Is wel het stoeltje voor je zoon
18e eeuws, heel ongewoon
En het is ook bijzonder want
Je erfde het van oma’s kant
Maar die fanaat met haar van goud
Heeft maling aan antiek en oud
Het zal haar worst zijn, doet ‘r niks
Ze ploft neer met haar dikke bips
De stoel zo sierlijk en gracieus
Die kraakt en gaat kapot, ’t is heus
Een aardig meisje zou toch vlot
‘Het spijt me zeggen, ’t is kapot’
Maar dit portret scheldt op de stoel
Zonder een greintje schuldgevoel
En ze gebruikt een walgelijk woord
Dat jij vast thuis nooit hebt gehoord
(Het rijmt een beetje op ‘verrukt’
’t Wordt in een boek NOOIT afgedrukt).
Je zou toch denken dat dit zwijn
Er nu toch wel vandoor zou zijn
Maar nee, die met dat gouden haar
Is tot mijn spijt nog lang niet klaar
‘Ik ga wat liggen,’ denkt die meid
‘Een lekker bed bevalt altijd’
Drie bedden staan er, blijkt haar, boven
(En nu volgt nog een catastrofe)
Welopgevoede mensen gaan
Naar bed zonder hun schoenen aan
Maar Goldie met het haar van goud
Maakt vanzelfsprekend fout op fout
Haar schoenen zitten vol met slijm
En modder, smurrie, restjes lijm
Nog erger, aan haar rechterschoen
Plakt iets wat honden heel vaak doen
Hoe voelt dat, vraag ik nog een keer
Als al die troep en vieze smeer
Terecht komt op je bed met dons
Door deze sloerie, deze slons
(En anders had er wel gestaan
Ze had alleen haar sokken aan)
In dit verhaal gaat heel veel mis
Tel maar eens op hoeveel het is
Om maar bij 1 eerst te beginnen
Ze sluipt het huis van beren binnen
Fout 2 waarop ze wordt betrapt
Ze steelt de havermoutse pap
Fout 3: de stoel van babybeer
Valt niet te repareren meer
Fout 4: een dekbed smeert ze vol
Met vuile, vieze honden- …..
Voor straf naar de gevangenis
Zou wel iets zijn dat passend is
Maar ’t staat helaas zo niet beschreven
In ’t boek hoeft zij voor niets te vrezen
Daar wordt die rare griet gered
Ondanks dat vieze, vuile bed
En vaak wordt haar dat ook gegund
Terwijl het anders had gekund
Ikzelf zou het bij haar wel weten
Die Goldie kon het echt vergeten
‘O papa,’ riep de babybeer
Geen druppel pap resteert er meer’
De Grote Beer zei: ’Er is over
Je havermoutse pap is boven
Maar zit wel in dat meisje daar
Dus eet ze samen op dan maar’
This famous, wicked, little tale
Should never have been put on sale
It is a mystery to me
Why loving parents cannot see
That this is actually a book
About a brazen little crook
Had I the chance I wouldn’t fail
To clap young Goldilocks in jail
Now just imagine how you’d feel
If you had cooked a lovely meal
Delicious porridge, steaming hot
Fresh coffee in the coffee-pot
With maybe toast and marmalade
The table beautifully laid
One place for you and one for Dad
Another for your little lad
Then Dad cries, “Golly-gosh! Gee whizz!
Oh cripes! How hot this porridge is,
Let’s take a walk along the street
Until it’s cool enough to eat.”
He adds, “An early morning stroll
Is good for people on the whole
It makes your appetite improve
It also helps your bowels to move.”
No proper wife would dare to question
Such a sensible suggestion
Above all not at breakfast time
When men are seldom at their prime.
No sooner are you down the road
Than Goldilocks, that little toad
That nosey thieving little louse
Comes sneaking in your empty house
She looks around, she quickly notes
Three bowls brimful of porridge oats
And while still standing on her feet
She grabs a spoon and starts to eat
I say again, how would you feel
If you had made this lovely meal
And some delinquent little tot
Broke in and gobbled up the lot?
But wait! That’s not the worst of it
Now comes the most depressing bit
You are of course a houseproud wife
And all your happy married life
You have collected lovely things
Like guilded cherubs wearing wings
And furniture by Chippendale
Bought at some famous auction sale
But your most special valued treasure
The piece that gives you endless pleasure
Is one small children’s dining-chair
Elizabethan, very rare
It is in fact your joy and pride
Passed down to you on grandma’s side
But Goldilocks, like many freaks
Does not appreciate antiques
She doesn’t care, she doesn’t mind
And now she plomks her fat behind
Upon this dainty precious chair
And crunch! It bursts beyond repair
A nice girl would at once exclaim
“Oh dear! Oh heavens! What a shame.”
Not Goldilocks, she begins to swear
She bellows, “What a lousy chair.”
And used one disgusting word
That luckily you’ve never heard
(I dare not write it, even hint it
Nobody would ever print it)
You’d think by now this little skunk
Would have the sense to do a bunk
But no, I very much regret
She hasn’t nearly finished yet
Deciding she would like a rest
She says, “Let’s see which bed is best.”
Upstairs she goes and tries all three
(Here comes the next catastrophe)
Most educated people choose
To rid themselves of socks and shoes
Before they clamber into bed
But Goldie didn’t give a shred
Her filthy shoes were thick with grime
And mud and mush and slush and slime
Worse still, upon the heel of one
Was somehting that a dog had done
I say once more, what would you think
If all this horrid dirt and stink
Was smeared upon your eiderdown
By this revolting little clown
(The famous story has no clues
To show the girl removed her shoes)
Oh what a tale of crime on crime
Let’s check it for a second time.
Crime one, the prosecution’s case
She breaks and enters someone’s place.
Crime two, the prosecutor notes
She steals a bowl of porridge oats.
Crime three, she breaks a precious chair
Belonging to the Baby Bear.
Crime four, she smears each spotless sheet
With filthy messes from her feet.
A judge would say without a blink
“Ten years hard labour in the clink.”
But in the book, as you will see
The little beast gets off Scot-free
While tiny children near and far
Shout, “Goody-good! Hooray! Hurrah!
Poor Darling Goldilocks,” they say,
“Thank goodness that she got away.”
Myself, I think I’d rather send
Young Goldie to a sticky end
“Oh Daddy” cried the Baby Bear
“My porridge gone, it isn’t fair!”
“Then go upstairs,” the Big Bear said
“Your porridge is upon the bed
But as it’s inside mademoiselle
You’ll have to eat her up as well.”
Het copyright van de oorspronkelijke songtekst berust bij de tekstdichter.