A considerable speck (microscopic)
Stopping by woods on a snowy evening
The aim was song
The road not taken
What fifty said
Voordat de wind aan waaien dacht
Woei hij er uit zichzelf op los
Ging dag en nacht liefst op zijn hardst
Hij waaide als een sloddervos
We legden hem geduldig uit
Kijk nou eens goed waar of je waait
’t Moet zingen zijn en niet zo luid
En luister goed wanneer je draait
Hij nam een vleugje in zijn mond
Dat uit het noorden komen moest
En dan dus op het zuiden stond
Een zuchtje slechts en niet zo woest
Waai nu eens netjes in de maat
Waai als een windje waaien moet
Je 't uit je mond ontsnappen laat
Oh, zingen, dacht de wind, ook goed
Before man came to blow it right
The wind once blew itself untaught,
And did its loudest day and night
In any rough place where it caught.
Man came to tell it what was wrong:
It hadn’t found the place to blow;
It blew too hard—the aim was song.
And listen—how it ought to go!
He took a little in his mouth,
And held it long enough for north
To be converted into south,
And then by measure blew it forth.
By measure. It was word and note,
The wind the wind had meant to be—
A little through the lips and throat.
The aim was song—the wind could see.
Vertalingen van gedichten van
Robert Frost, Christina Rossetti,
Thomas Hardy, William Wordsworth,
Emily Dickinson, Sara Teasdale,
Edna St. Vincent Millay, W.H. Auden e.a.
te bestellen bij de boekhandel
ISBN 9789492519573