Contentment
Fiddle-dee-dee
Little Boy Blue
Long ago
The tea-gown
Mijn vrouw heeft een mooi jurkje
Het is prachtig, van satijn
Met een franjerand en stroken van kant
Hoe een jurkje hoort te zijn
En ik dacht, ze maakt een grapje
Ze zei terloops iets zots
Na een glaasje wijn, het is Frans design
Heeft vier tientjes slechts gekost
Daarentegen veertig gulden
Lijkt mij (en vast ook jou)
Nog een flink groot bedrag voor een jurkje, maar ach
Een chic jurkje kost dat al gauw
Maar mijn lieve schat was goochem
Had het tactisch opgelost
Ze zei nonchalant dat de jurk van kant
Vier tientjes had gekost
Nu lijkt alles thuis hier lichter
Zoiets sierlijks van satijn
Dat zweeft, bekoort, net zoals het ook hoort
‘t Zit strak waar het strak moet zijn
Ik beschouw mezelf een mazzelaar
Getrouwd en oh zo trots
Dat mijn eega graag een jurkje draagt
Dat vier tientjes heeft gekost
Het is niet de jurk die maakt dat
Ik maal om die kleine fout
Zonder al dat kant is zij ook charmant
Heeft een zuiver hart van goud
Neemt zij mij in haar armen
Verliefd zeg ik dan trots
‘t Was weinig geld en da’s wat telt
Als een jurk vier tientjes kost
My lady has a tea-gown
That is wondrous fair to see,—
It is flounced and ruffed and plaited and puffed,
As a tea-gown ought to be;
And I thought she must be jesting
Last night at supper when
She remarked, by chance, that it came from France,
And had cost but two pounds ten.
Had she told me fifty shillings,
I might (and would n't you?)
Have referred to that dress in a way folks express
By an eloquent dash or two;
But the guileful little creature
Knew well her tactics when
She casually said that that dream in red
Had cost but two pounds ten.
Yet our home is all the brighter
For that dainty, sentient thing,
That floats away where it properly may,
And clings where it ought to cling;
And I count myself the luckiest
Of all us married men
That I have a wife whose joy in life
Is a gown at two pounds ten.
It isn't the gown compels me
Condone this venial sin;
It's the pretty face above the lace,
And the gentle heart within.
And with her arms about me
I say, and say again,
"'T was wondrous cheap,"—and I think a heap
Of that gown at two pounds ten!
Het copyright van de oorspronkelijke songtekst berust bij de tekstdichter.