Contentment
Fiddle-dee-dee
Little Boy Blue
Long ago
The tea-gown
Er was eens een vogel die iedere dag
Hetzelfde deuntje zong waar je ‘m ook zag
Een ergerlijk wijsje en niet muzikaal
We werden er dol van, ja wij allemaal
Het dreef Jan en alleman tot razernij
De hele dag door zong hij fiedel-dom-dei
Een stoer klein soldaatje, een ventje van vier
Kreeg dat zich herhalende beest in ‘t vizier
Kom gauw moederlief en geef mij m’n geweer
Dan schiet ik in vredesnaam ‘t vogeltje neer
Voor alles op aard en voor jou en voor mij
Moet het over zijn met dat gefiedel-dom-dei
En moederlief gaf het geweer aan haar spruit
’t Zag rood en bijzonder vervaarlijk eruit
De kolf was van hout en de loop was van tin
De kogel ging, waar de knal d’r uit kwam, erin
Precies het soort wapen dat iemand zich wenst
Voor een vogel die fiedel-dom-dei aldoor drenst
Het stoere soldaatje ging stil aan het werk
En schoot op het vogeltje daar in het zwerk
Het zong onophoudelijk en dééd het erom
Maar toen klonk het schot en zowaar ik je brom
Het jongetje lachte en hoor wat hij zei
Ik hielp het om zeep het gefiedel-dom-dei
En moederlief kwam trots naar buiten en sprak
Dat ging met je rode geweer met gemak
Nu jaagt, lief soldaatje, mij niets meer op stang
Geen vogelgeluidje noch vogelgezang
Ze gaf hem een kus met een knipoog erbij
En weer klonk het wijsje van fiedel-dom-dei
There once was a bird that lived up in a tree,
And all he could whistle was "Fiddle-dee-dee" --
A very provoking, unmusical song
For one to be whistling the summer day long!
Yet always contended and busy was he
With that vocal recurrence of "Fiddle-dee-dee."
Hard by lived a brave little soldier of four,
That weird iteration repented him sore;
"I prithee, Dear-Mother-Mine! fetch me my gun,
For, by our St Didy! the deed must be done
That shall presently rid all creation and me
Of that ominous bird and his 'Fiddle-dee-dee'!"
Then out came Dear-Mother-Mine, bringing her son
His awfully truculent little red gun;
The stock was of pine and the barrel of tin,
The "bang" it came out where the bullet went in --
The right kind of weapon I think you'll agree
For slaying all fowl that go "Fiddle-dee-dee"!
The brave little soldier quoth never a word,
But he up and he drew a straight bead on that bird;
And, while that vain creature provokingly sang,
The gun it went off with a terrible bang!
Then loud laughed the youth -- "By my Bottle," cried he
"I have put a quietus on 'Fiddle-dee-dee'!"
Out came then Dear-Mother-Mine, saying: "My son,
Right well have you wrought with your little red gun!
Hereafter no evil at all need I fear,
With such a brave soldier as You-My-Love here!
She kissed the dear boy. (The Bird in the tree
Continued to whistle his "Fiddle-dee-dee"!)
Het copyright van de oorspronkelijke songtekst berust bij de tekstdichter.