complete lijst met vertalingen
’t Is gek, ik, van nature niet geneigd
De bloesem in de zomer te gaan snoeien
De vogel rust gun om zijn magisch ei
In het verscholen nestje uit te broeden
Vond zelf pas rust toen jouw verwarde hart
Zich fladderend voor mijn borst bleef voortbewegen
En kon eerst toen ‘k aan jou in bittere smart
Een kus ontstolen had, je kalm bejegenen
“Gezwinde vleugel vlieg toch weg en leef!”
“Verwaai mijn arme bloem, je bent weer vrij!”
Roep ik, beschaamd dat ik je hiertoe dreef
Dat schoonheid dit beseffen moet door mij
Beschaamd omdat, wat ik ook riep zo-even
Ik jou je vrijheid niet terug kan geven
Strange thing that I, by nature nothing prone
To fret the summer blossom on its stem,
Who know the hidden nest, but leave alone
The magic eggs, the bird that cuddles them,
Should have no place till your bewildered heart
Hung fluttering at the window of my breast,
Till I had ravished to my bitter smart
Your kiss from the stern moment, could not rest.
"Swift wing, sweet blossom, live again in air!”
“Depart, poor flower; poor feather you are free!"
Thus do I cry, being teased by shame and care
That beauty should be brought to terms by me;
Yet shamed the more that in my heart I know,
Cry as I may, I could not let you go.
