complete lijst met vertalingen
Beelden van mijn teloorgegane tuin
Van voor de vorst, herinner ik me goed
De goudsbloem pronkte er, niets nog in puin
De zinnia kreeg het eerste met de knoet
Die modderige stengels, bruine blâren
Die slap en donker druipen in de zon
Een schril contrast dat treurend wordt ervaren
De vorst kent tot mijn wanhoop geen pardon
Uit de stilte valt wel af te leiden
Hoe grondig ik dit alles registreer
Jouw liefde en je lieflijkheid die ‘k beide
Met ingehouden zuchten observeer
Al overheerst de zomer en haar rozen
Verwijt me niet mijn winterse verpozen
Clearly my ruined garden as it stood
Before the frost came on it I recall —
Stiff marigolds, and what a trunk of wood
The zinnia had, that was the first to fall;
These pale and oozy stalks, these hanging leaves
Nerveless and darkened, dripping in the sun,
Cannot gainsay me, though the spirit grieves
And wrings its hands at what the frost has done.
If in widening silence you should guess
I read the moment with recording eyes,
Taking your love and all your loveliness
Into a listening body hushed of sighs . . .
Though summer's rife and the warm rose in season,
Rebuke me not: I have a winter reason.
