She walks in beauty
So we'll go no more a roving
The destruction of Sennacherib
When we two parted
Vertalingen van gedichten van
Lord Byron, Thomas Hardy, Christina Rossetti, Robert Frost, William Wordsworth, Emily Dickinson, Sara Teasdale, Edna St. Vincent Millay, W.H. Auden e.a.
te bestellen bij info@ansbouter.nl
ISBN 9789492519573
De Assyriërs, zij vielen als wolven hen aan
’t Goud en purper der scharen bracht niemand tot staan
En als sterren zo glansden hun speren die nacht
Dat men ’t water tot ver Galilea in bracht
Als het blad in het bos ’s zomers groen met fris fruit
Zo zagen banieren en leger eruit
Als het blad in de herfst als een storm heeft geraasd
De volgende dag, schraal, verdord en verdwaasd
Want de Engel des Doods kwam voorbij, deed zijn plicht
En blies er de vijand voluit in ’t gezicht
En de ogen der wachters, zo doods en zo kil
Nog één hartslag geslagen toen vielen zij stil
Het ros had zijn neusgaten opengesperd
Geen adem die trots er nog langs geleid werd
En het schuim van zijn hijgen was wit en al gauw
Als spetters van branding op rotsen zo koud
De ruiter met dauw op zijn voorhoofd die, bleek
Met zijn maliënkolder vol roest hier bezweek
Het was stil in de tenten, een eenzaam banier
Geen lans opgeheven, trompetten niet fier
En in Ashur daar huilen de weduwen luid
Elke afgod in Baäl zijn tempel aan gruis
En niet-joden zijn onoverwinnelijk tot
Hun macht smelt als sneeuw door de glorie van God
The Assyrian came down like the wolf on the fold,
And his cohorts were gleaming in purple and gold;
And the sheen of their spears was like stars on the sea,
When the blue wave rolls nightly on deep Galilee.
Like the leaves of the forest when Summer is green,
That host with their banners at sunset were seen:
Like the leaves of the forest when Autumn hath blown,
That host on the morrow lay withered and strown.
For the Angel of Death spread his wings on the blast,
And breathed in the face of the foe as he passed;
And the eyes of the sleepers waxed deadly and chill,
And their hearts but once heaved, and for ever grew still!
And there lay the steed with his nostril all wide,
But through it there rolled not the breath of his pride;
And the foam of his gasping lay white on the turf,
And cold as the spray of the rock-beating surf.
And there lay the rider distorted and pale,
With the dew on his brow, and the rust on his mail:
And the tents were all silent, the banners alone,
The lances unlifted, the trumpet unblown.
And the widows of Ashur are loud in their wail,
And the idols are broke in the temple of Baal;
And the might of the Gentile, unsmote by the sword,
Hath melted like snow in the glance of the Lord
