complete lijst met vertalingen
Van hen die het ooit zwaar te pakken kregen
En riepen: “Liefste, heb toch mededogen”
Ben ik tot meer deemoedigheid genegen
Geen waas vol hartepijn verblindt mijn ogen
Dromend of wakend in gevangenschap
De kerker vullend met hun luid geklaag
Niet dat ik nooit eens tegen muren trap
En God om vrijheid en verlossing vraag
Maar liefst hoor ik mijn ketting en de schakels
Als goud geratel klinken in mijn oor
En zelfs wanneer het kon, met veel spektakel
Of wapentuig, ging ik er niet vandoor
Waar de cipier met ogen als van sterren
Mij stukjes toewerpt, zo mijn weg versperrend
Of all that ever in extreme disease
"Sweet Love, sweet cruel Love, have pity!" cried,
Count me the humblest, hold me least of these
That wear the red heart crumpled in the side,
In heaviest durance, dreaming or awake,
Filling the dungeon with their piteous woe;
Not that I shriek not till the dungeon shake,
"Oh, God! Oh, let me out! Oh, let me go!"
But that my chains throughout their iron length
Make such a golden clank upon my ear,
But that I would not, boasted I the strength,
Up with a terrible arm and out of here
Where thrusts my morsel daily through the bars
This tall, oblivious gaoler eyed with stars.
